17 Ekim 2013 Perşembe

Ağaçlar Ayakta Ölür - Şükran Soner.

Prof. Coşkun Özdemir Hoca, uzmanlık alanından gelen ayrıcalıkla sık sık hasta odasına giriyordu... Son ziyaretinin ardından yine gazeteye gelip tek tek önüne gelene ayrıntılı bilgi verirken elinde olmadan gülüyordu... Doktoru yanında, hastalığının gidişine ilişkin bilgi vermiş; uzun, özenli bir tedavi, en çok da çalışma temposunun düşürülmesi gereğinden söz etmiş. Oktay Ekinci’yi söz dinleyecek hasta kalıplarına sokmak, olağanüstü koşturma, çalışma temposundan uzaklaştırabilmek öyle kolay, olası bir iş değil... Doktoru odadan çıkar çıkmaz, Urfalı olan Coşkun Hoca’yı yakın günlerde Urfa’da yapılacak kültür mirası, mimarlık etkinliklerine birlikte gitmek üzere kandırmaya koyulmuş... Sevgili eşi Zehra Ekinci, çocuklarını kandırmak için geçerli bu yol için direnip durmuş... Hoca, “Ben yataktan çıkamazsın, Urfa’yı unut, ilerde başka zaman..” diyorum... O hastalığını yok sayıyor; “Koluma girersin birlikte uçağa biner gideriz. Bu toplantı çok önemli. Katılmam şart”diye diretiyor. Hastalığını yok sayıyor diye anlatıyor...
Sevgili eşi; “Beni aklına estikçe ara, ama ne olur ziyarete gelme. Gazeteden, işle ilgili birilerini gördükçe, yataktan çıkmaya kalkıyor. Hastanede zor tutuyoruz, zaptedemiyoruz” türünden bilgilendirmelerle, derdini dostları ile paylaşıyordu... Sosyal sorumlulukları üzerinden bu kadar işkolik, bedenini, sağlığını bu kadar çok zorlayan bir başka insanı galiba tanımadım... Gazetede fenalaşıp hastaneye kaldırıldığı gün arkadaşları saatlerce zorlamış... Kimselerin ayakta duramayacağı hallerde, “Şu raporu da bitireyim, şuraya telefon etmem lazım, şuraya da gitmeliyim..” diye diye uzun yıllardır çok ağrılı durumlar için aldığı güçlü ağrı kesicilerle, besbelli doktorların durumuna el koyacaklarını bildiği hastalık halinde ellerine düşmemek üzere hastaneye kaldırılmamaya saatler boyu direnmiş...
Kırk yılda bir, bir yol üstü durumla gazeteye en erken gelmiş olanlar da dahil, yazı işlerinden hiçbir gazeteci arkadaşın “Ben Oktay’dan önce gelmiştim..”diyebileceği örnek yoktur. En erken teşrif buyuranlardan çok önce, genellikle gün, doğru dürüst ağarmadan masa başına oturuşu görülmez, saatler sürmüş masa başından mimarlık, oda, kent korumacılığı, ulusal, başka kentler, uluslararası pek çok etkinliğin hazırlıkları, gazetecilik üzerinden o sabaha giren işler tamamlanıp dışarıdaki işler için çıkış yaptığı saatlerde ancak bizler teşrif buyurmuş oluruz... Bir de herkes gazeteden ayrılırken gelip masa başına çakıldığı akşam saatlerini ekleyin... Ben haftada birden fazla, ayda 5-10 kez başka kent ya da ülkede ilgi alanlarının tümüne giren toplantı, seminer çalışması diyeyim, siz üzerine ekleyin...
***
Soluksuz karayolu, havayolu yolculuklarından sonra evde, otellerde olunca sınırlı dinlendiğinizi sanırsınız değil mi? Birlikte başka kentlerde katıldığımız etkinliklerden tanığım... Bizim üzerimizden uçan sinekler kalkmamışken, o ayakta kim bilir hangi işler peşinde koşmuştur. Sabah kahvaltı saati öncesine en sınırlısı ile kent keşif turu, verilmiş özel iş randevuları girmiştir. Rehberlik yapmadığı konu, uzmanlık alanı yok gibidir. Kastamonu’nun tarihi mezarlarıyla ilgili bütün ayrıntılar, pazardan nereden organik tarım ürünü alınacağına kadar her ayrıntıda doğal rehberimizdir...
Anadolu Aydınlanması, uygarlığı üzerinden bilgeliği, tezleri benim için yılların Mimarlar Odası yöneticisi, anıtlar kurulu bilirkişiliği görevlerinden çok daha anlamlı, kalıcı... Anadolu’nun ne kadar çok kentinde, ne kadar çok kalıcı, korumacı çalışmalarda oynadığı çok büyük rolleri bildiğim halde bunu söylüyorum... Kim bilir kaç merkezde, kaç önemli rant uğruna yağmayı durduran iradenin en etkin kişilerinin başında rol almıştır. Kim bilir kaç yerleşim merkezinin kimliğinin keşif, korunmasında ne kadar anlamlı katkısı, emeği vardır. Sayılamayacağı için birkaç örnek vermek, kimliğine, emeğine haksızlık olacaktır. Kentleşmenin, daha doğrusu uygarlığın insandan yana, toplumsal işlevle, kültürel değerleriyle korunmasında gerçek önderlerden biri olduğu kuşku kaldırmaz...
Ama benim için Oktay Ekinci, tek tek arıdan daha çalışkan, inatçı kimliği ile söz konusu alanların tümünde birden yaptığı hizmetlerle önemli olmanın ötesinde, Anadolu Aydınlanması, uygarlığı üzerinden çok yalın, anlaşılır bize aktardıkları ile çok ama çok değerli... Anadolu Aydınlanması, uygarlığı, sentezinin bu topraklarda yaşamış, bu toprakları paylaşmış, geçmiş ve bugün yaşayanları ile bundan sonra yaşayacakların, farklı ırklar, dinler, uygarlıklar üzerinden yarattıkları değerlerin bir bütünü, sentezi olduğunu o kadar güzel anlatır ki... Cumhuriyet, Atatürk devrimleri ile işte bu sentezin odak yapılıp geleceğimizin, değerlerimizin çimentosu haline getirilişini öylesine anlaşılır dile getirir ki... Atatürk Anadolu uygarlığını anlatırken o tarihe kadar yapılmış bilimsel çalışmalar, kazıların geriye gidebildiği yıllara kadar iner. “İşte bütün bu uygarlıkların, kültürlerin bir sentezi” derdi... Ondan sonra yapılan bilimsel çalışmalarla Anadolu uygarlığının çok daha gerilere dayandığı ortaya çıktıkça,“Anadolu uygarlığı, kültürlerinin sentezi daha geniş bir tarihe oturuyor”derdi...
Şükran Soner.

17 Ekim 2013 - Cumhuriyet

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder